ασπάραχτος

-η, -ο (AM ἀσπάρακτος, -ον) [σπαράσσω]

αυτός που δεν σπαρταρά, που δεν τρέμει, ο ασάλευτος

μσν.

ο απείραχτος, ο αναλλοίωτος

αρχ.

αυτός που δεν έχει ή δεν μπορεί να σπαραχτεί ή να τραυματιστεί.